Zmarły przed rokiem socjolog i filozof kultury, Jean Baudrillard był z pewnością jednym z najbardziej wpływowych myślicieli współczesnych i jednocześnie jednym z najbardziej oryginalnych krytyków ponowoczesnej rzeczywistości . W swojej najgłośniejszej książce „Symulakry i symulacja” zasłynął tezą, iż żyjemy w epoce, w której prawda czy tzw. przyczyna obiektywna przestały istnieć – rzeczywistość została bowiem wchłonięta przez swoje własne przedstawienie. Znaki nie odsyłają już do niczego poza samymi sobą, „symulują” rzeczywistość, a z czasem się nią stają – w tym świecie symulakrów nie sposób już więc odróżnić kopii od oryginału.
To plenienie się i powielanie sensów (w którym zasadniczo pomagają media – unieważniając realność i przyspieszając obieg informacji) prowadzi w prostej linii do wytworzenia świata bez różnicy, świata jednobiegunowego – totalnej i wszechogarniającej hiperrzeczywistości.
Książka „Słowa klucze”, wydana właśnie przez wydawnictwo Sic!, stanowi swoisty przewodnik po świecie pojęciowym Baudrillarda, jest też rodzajem autokomentarza, w którym autor przystępnie objaśnia najważniejsze pojęcia powracające w jego pisarstwie, takie jak: przedmiot, wartość, wymiana symboliczna, uwodzenie, przejrzystość zła, wirtualność, aleatoryczność, chaos, kres, zbrodnia doskonała, los, wymiana niemożliwa czy dwoistość.
Jean Baudrillard, Słowa klucze, przeł. Sławomir Królak, Sic! 2008
(kaj)
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis