Ostatnio w mass mediach „zupełnie przeoczono” rocznicę zakończenia II wojny światowej. Że na zanik pamięci zachorowały gazety codzienne, to zrozumiałe. W końcu są własnością kapitału niemieckiego. Ale na Alzhaimera zachorowały również radio i TV państwowe, co trudno uznać za przypadek. Ba, nie zhańbiono się nawet informacją o tym, że w wielu miastach Rosji, oddziały wojsk amerykańskich i rosyjskich brali udział we wspólnych Paradach Zwycięstwa.
Przypomnijmy więc jeszcze raz, bo nie we wszystkich podręcznikach szkolnych jest to wyraźnie napisane, że celem napaści III Rzeszy na Polskę była likwidacja państwa polskiego i wyniszczenie naszego narodu. Zgodnie bowiem z oficjalną niemiecką doktryną państwową, naród polski jako „małowartościowy” miał być pozbawiony swego narodowego i państwowego kierownictwa oraz systematycznie wynaradawiany i niszczony.
Kanclerz Hitler (demokratycznie wybrany na to stanowisko przez naród) dnia 7 września 1939 wydał dekret o utworzeniu Urzędu Komisarza Rzeszy do Spraw Umacniania Niemczyzny którego zadaniem było głównie wysiedlanie ludności polskiej i zasiedlanie tych obszarów Niemcami oraz kierowanie akcją germanizacyjną. Szefował jemu znany „internacjonalista” Heinrich Himmler.
Generalny Plan Wschodni zakładał wysiedlenie około 80 – 85 % Polaków i przekształcenie ziem polskich w niemiecki obszar kolonizacyjny. Plan hitlerowski przewidywał wysiedlenie z ziem wcielonych około 3 miliony Polaków. Inteligencja zaś miała ulec likwidacji.
W realizacji hitlerowskiej polityki wyniszczenia społeczeństwa polskiego kluczową rolę odegrał system obozów hitlerowskich (obozy koncentracyjne, ośrodki masowej natychmiastowej zagłady, obozy karno – śledcze podległe gestapo i SS, obozy wysiedleńcze i przejściowe związane z działalnością central przesiedleńczych, obozy pracy przymusowej oraz obozy specjalne m.in. dla dzieci i młodzieży). Hitlerowcy dokonali również wielu zbrodni w obozach jenieckich. Przez obozy hitlerowskie przeszło ok. 18 mln więźniów (w tym ok.5 mln obywateli polskich), w których zginęło ok. 11 mln (w tym 3 mln obywateli polskich).
Już 11 grudnia 1939 roku rząd niemiecki zdecydował o utworzeniu w Poznaniu Urzędu do Spraw Wysiedlenia Polaków i Żydów, który został przemianowany w marcu1940 na Centralę Przesiedleńczą i przeniesiony do Łodzi. Dokonano wysiedleń ok. 750 tys. Polaków ze Śląska, Wielkopolski i Pomorza. W 1940 – 41 wysiedlono ludność polską z okolic Radomia, Dębicy i Lublina. Na Zamojszczyźnie z 297 wsi wysiedlono 110 tys. ludzi w tym 30 tys. dzieci, spośród których pozostało przy życiu zaledwie 4500. Wiele tysięcy wysiedlonych z Zamojszczyzny skierowano do obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu i Majdanku.
Jednym z przejawów terroru okupanta wobec ludności polskiej w miastach były tzw. łapanki. Polaków złapanych w obławach ulicznych, kierowano do robót przymusowych w Rzeszy, do obozów i więzień. Z terenów Generalnej Guberni wywieziono na roboty przymusowe do Rzeszy 1,3 mln osób, w tym 700 tys. młodocianych. Ziemie polskie zostały przekształcone przez hitlerowców w międzynarodowe cmentarzysko. W położonych na terenie Polski obozach jenieckich zginęło ponad 800 tys. jeńców radzieckich, ok. 30 tys. jeńców włoskich, a także wiele tysięcy jeńców francuskich i brytyjskich.
Ze sprawozdania Biura Odszkodowań Wojennych przy Prezydium Rady Ministrów (raport powstał w 1947 roku) w czasie II wojny światowej utraciło życie 6 028 tys. Polaków i obywateli polskich, z tego 644 tys. w wyniku działań wojennych, a reszta wskutek masowego terroru i eksterminacyjnej polityki okupanta. Wywieziono 200 tys. dzieci polskich w celach germanizacyjnych z czego wróciło zaledwie 30 tysięcy. Trwałym kalectwem dotkniętych zostało 590 tys. osób. Do prac niewolniczych Niemcy wywieźli ogółem 2460 tys. osób. Z miejsca zamieszkania Niemcy wysiedlili łącznie 2478 tys. osób.
Straty majątku narodowego kształtowały się następująco:
– bezpośrednie zniszczenia, zrabowane mienie publiczne i państwowe oceniono na 258,4 mld zł przedwojennych (48,7 mld dolarów amerykańskich)
– dewastacja i wywóz maszyn do Rzeszy sięgały 50% pierwotnych zdolności produkcyjnych,
– na 21 tys. zakładów przemysłowych na ziemiach polskich w granicach sprzed 1939 uległo zniszczeniu 12,7 tys.(62%)
– zniszczeniu uległo ponad 162 tys. budynków mieszkalnych w miastach, ponad 199 tys. sklepów, ponad 84 tys. warsztatów rzemieślniczych, około 354 tys. zagród wiejskich, zabito około 1908 tysięcy koni, 3905 tys. sztuk bydła, 4988 tys. sztuk trzody chlewnej, 755 tys. owiec, wycięto 400 tys. ha pełnowartościowego lasu, zniszczono 2465 lokomotyw, 6256 wagonów osobowych, 83 tys. wagonów towarowych
– całkowicie lub częściowo zniszczono 17 szkół wyższych, 271 szkół średnich, 4880 podstawowych i 768 innych,
– zniszczono 66% bibliotek,
– Unicestwiono ok. 43% dóbr kultury, w tym 25 muzeów, 35 teatrów, 665 kin, 323 domy ludowe.
– służba zdrowia poniosła straty w wysokości 55 % w tym 352 szpitale, 29 sanatoriów, 25 leczniczych zakładów zdrojowych, 778 ośrodków lekarskich i ambulatoriów, 1450 gabinetów lekarskich i dentystycznych.
Zamiast puenty
– Parę lat temu byłem w szkole w Niemczech na wymianie – zwierza się młody wrocławianin. – Na jednej z lekcji Niemcy mówią: jedź do Polski, czeka już tam na ciebie twój samochód. Wszyscy oczywiście się śmiali. Na to ja po chwili mówię: przyjedź do Niemiec, tu pełno kosztowności i pamiątek po twoich dziadka. Zamurowało ich.
Wrocławianin przyznaje się, że tej wiedzy nie nabył z podręczników szkolnych, lecz z rzetelnych opracowań historycznych dostępnych w bibliotekach akademickich.
Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis